Michał Pierończyk w tej kampanii postawił na lokalność i „marketing szeptany”

„To jest synek stąd” – tak zwolennicy Pierończyka reklamowali w tych wyborach swojego kandydata. On sam też chętnie podkreśla swoje tutejsze korzenie. - Tu jest moja „baza” – mówił krótko przed tym jak ogłosił start.

„Trzy pokolenia mojej rodziny były związane z hutą Pokój, ja jestem pierwszym, który nie pracuje na hucie” - podkreślał w trakcie zorganizowanej przez naszą redakcją debaty kandydatów.

Były zastępca Grażyny Dziedzic

Z wykształcenia Pierończyk jest prawnikiem (maturę zdawał w wireckim „Morcinku”). Ukończył studia w Europejskiej Wyższej Szkole Prawa i Administracji w Warszawie. Przez większość swej zawodowej kariery związany z tutejszym samorządem.

Po raz pierwszy wybrany został do rudzkiej rady miasta w 2006 roku, jako 29-latek, i od tamtej pory wybierany jest do tego gremium regularnie. W grudniu 2010 roku - tuż po wygranej Grażyny Dziedzic – zostaje mianowany na jej zastępcę. Pozostaje nim do czerwca tego roku, do śmierci prezydent Dziedzic. Jako przedstawiciel Śląskiego Związku Gmin i Powiatów zasiada w Zespole Infrastruktury Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego. Specjalizuje się w sprawach związanych z mieszkalnictwem.

W przeciwieństwie do Krzysztofa Mejera, również byłego wiceprezydenta, a obecnie jednego z jego rywali w tej kampanii, Pierończyk w okresie zasiadania w kierownictwie miasta nie był jakoś szczególnie aktywny w social mediach. Nadrabiać zaczął to dopiero ostatnio kiedy już było wiadomo, że będzie ubiegał się o prezydenturę. Nie brak było opinii, że „obudził się” po tym względem za późno, choć można się było też spotkać z poglądem, że nie wchodząc w internetowe polemiki… oszczędził sobie tworzenia zagorzałych wrogów i zostawił „furtki” do tworzenia wyborczych sojuszy.

Kto poparł Pierończyka?

Zdecydowanie bardziej Pierończyk postawił na „marketing szeptany” oraz „wydeptywanie” dróg do wyborców i politycznych sojuszników. Dosyć skutecznie, bo udało mu się zgromadzić wokół siebie większość dawnego „prezydenckiego” klubu radnych, uzyskać poparcie Anny Krzysteczko – trzeciej spośród zastępców Grażyny Dziedzic, a także lokalnych struktur Platformy Obywatelskiej oraz Nowoczesnej.

Ponadto, niejako w cieniu głośnego zjednoczenia działaczy ŚPR (z Henrykiem Mercikiem na czele) oraz Ślonzoków Razem pod sztandarem Marka Wesołego, Pierończyka pobłogosławiła też część śląskich regionalistów: rudzkie struktury Związku Górnośląskiego czy Aleksander König, związany m.in. ze Śląską Partią Regionalną.

Swoje robiło też ponad 40 lat życia w mieście. Po prostu był kojarzony, nieraz z czasów jeszcze przez pracą w ratuszu.